حسین‌قلی‌خان بن باباخان خطائی دهاقانی اصفهانیحسینقلیخان بن باباخان خطائی دهاقانی اصفهانی، شاعر ادیب و از سخنوران اواخر دوره قاجاریه اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیحسینقلیخان خطائی بن باباخان دهاقانی، شاعر ادیب از سخنوران اواخر دوره قاجاریه. وی در اوّل محرّم ۱۲۶۹ق در دهاقان تولّد یافت. در کودکی مادرش را از دست داد و به دست دایه‌ای بزرگ شد. در ۶ سالگی در مکتب خانه ملّارحیم دهاقانی تحصیل را آغاز کرد. او شاعری ماهر بود و خصوصاً در غزل طبعی روان داشت. خط خوشی داشت و در نقاشی و تیراندازی مشهور بود. تابلوهای نقاشی او هم‌اکنون در دهاقان در منزل اقوام و در شهرستان سی‌سخت (کهگیلویه و بویراحمد) موجود است. وی در ۲۰ بهمن ۱۳۰۴ش به حکم حکومت اصفهان و تایید وزارت داخله، به‌عنوان حاکم دهاقان منصوب شد و در برقراری آرامش در آن منطقه و جلوگیری از حملات اشرار و غارتگران به مردم نقش مهمّی ایفا کرد. [۱]
عناقه، عبدالرحیم و اصغر محمدی، سیمای دهاقان، ص۳۰۹-۳۱۰.
وی سرانجام در سال ۱۳۴۹ق در دهاقان وفات یافت. [۲]
جمالی، مسیح‌الله، تاریخ شهرضا، ص۹۱.
«منتخبی از دیوان مرحوم حسین‌قلی‌خان خطایی دهاقانی» توسط ابدال خطایی در سال ۱۳۴۲ش در اصفهان به طبع رسیده است. این شعر از اوست: رود امید که آید به سر کُشته خویش ••••• چون به یادش دل بسپرده ما می‌آید جام مینا ز کف ساقی مجلس در دور ••••• باز گردید دل خون خورده ما می‌آید نفسی می‌شمرم تلخ به امید وصال ••••• تا به بالا دم بشمرده ما می‌آید ۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۲۹-۸۳۰. |